24 آذر 1387 / 15 ذی الحجه 1429 / 14 دسامبر 2008

« حضرت امام علي النقي (علیه السلام)» دهمين پيشواي شيعيان جهان درمدينه منوره قدم به عرصه حيات نهادند. پدرايشان امام نهم حضرت جواد(علیه السلام) و مادرشان بانوي فاضل بنام سَمانه بودند. كنيه آن حضرت ابوالحسن و القاب مباركشان طيب، امين، هادي و مشهورترين آنها نقي است. امام علي النقي(علیه السلام) درپي رحلت پدربزرگوارشان درهشت سالگي رسالت مهم امامت مسلمانان را برعهده گرفتند. آن حضرت تاسال244هجري قمري درمدينه به ارشاد و هدايت مردم همت گماشتند تاآنكه متوكل خليفه عباسي ازبيم قيام و طغيان علويان كه دربغداد تشكيلات منسجمي بوجود آورده بودند امام را به سامرا انتقال داد. ازابتداي ورود امام هادي (علیه السلام) به اين شهرسختگيري و خشونت متوكل درمورد ايشان آغازشد. متوكل آن حضرت را درمحل تجمع نظاميان جاي داده بودند تا ازنزديك ايشان را تحت نظرداشته باشد و ازوجود امام سخت برخود بيمناك بود و به اندك سوء ظني براي آن وجود پاك و نوراني مزاحمت ايجاد مي‎كرد اما امام دهم (ع) دركليه برخوردهاي خود با متوكل عظمت خداوند متعال را درنظرداشتند و پيوسته برحقانيت راه نياكان خويش اصرارمي‎كردند.
شيخ محمود شلتوت، عالم بزرگ ديني مصر، در سال 1271 ش (1892 م) در مصر به دنيا آمد. در 14 سالگي در مركز ديني علمي اسكندريه به تحصيل پرداخت و در 18 سالگي، گواهينامه تحصيلي دانشگاهي گرفت. وي سپس در اسكندريه به سمَتِ مدرس ديني برگزيده شد و در سال 1306 ش (1927 م) به قسمت عالي دانشگاه الازهر منتقل گرديد. شيخ شلتوت، چندي بعد عضو هيأت فتوا شد و در دانشكده شريعت، مقام بزرگي يافت. او در سال 1327 ش (1958 م) به رياست دانشگاه بزرگ اسلامي الازهر مصر برگزيده شد و خدمات فراواني انجام داد. از جمله اقدامات مهم شيخ شلتوت در زمان رياست در الازهر اين بود كه پس از مكاتبه‏هاي متعدد با آيت‏اللَّه العظمي بروجردي، مرجع بزرگ تقليد شيعيان، مذهب شيعه اِثني عَشَري را به رسميت شناخت. او عمل به موازين مذهب شيعه را همانند يكي از مذاهب اربعه، جايز دانسته و به مذهب شيعه به عنوان يكي از مذاهب بزرگ اسلامي، در دانشگاه الازهر، كرسي تدريس اختصاص داد. شيخ شلتوت علاوه بر رياست الازهر و تدريس، داراي مقام اِفتا بود و همچنين كتب متعددي به رشته تحرير درآورد. الاسلامُ عَقيدةٌ و شريعَه، دَعوةُ المُحمديه، القتال في الاسلامِ، فِقه القُرآن و المُقارِنَةِ بين المذاهِب از جمله تاليفات ايشان است. سرانجام شيخ محمود شلتوت، در سال 1342 ش (1963 م) در 72 سالگي درگذشت و به سراي باقي شتافت.
در روز بيست و چهارم آذرماه 1361ش، بيانيه 8 ماده‏اي حضرت امام خميني(ره) بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران خطاب به قوه قضاييه و ارگان‏هاي اجرايي كشور صادر شد. ايشان در اين پيام، درباره لزوم اسلامي نمودن تمام سازمان‏هاي دولتي به ويژه دستگاه‏هاي قضايي و جانشين نمودن احكام الهي در نظام جمهوري اسلامي به جاي احكام طاغوتي رژيم سابق، تذكراتي به همه متصديان امور دادند. مهم‏ترين بخش‏هاي فرمان هشت‏ماده‏اي حضرت امام شامل اين موارد بود: تهيه قوانين شرعي و تصويب و ابلاغ آنها با دقت و سرعتِ لازم، رسيدگي به صلاحيت قضات و دادستان‏ها و دادگاه‏ها، صدور احكام اسلام در دادگاه‏ها با قدرت و استقلال و بدون مسامحه و تعويق، عدم احضار يا توقيف افراد بدون حكم قاضي طبق موازين شرع، عدم ورود به محل زندگي يا كار مردم و تجسُّس در امور آنان به هر نحو ممكن، برخورد قاطع در رابطه با توطئه‏ها و گروهك‏هاي مخالف اسلام و نظام جمهوري اسلامي، عدم تصرف در اموال مردم مگر به حكم حاكم شرع پس از بررسي دقيق، پي‏گيري دقيق موارد فوق و برخورد با ماموران اجرايي متخلّف.
« الجايتو» معروف به« سلطان محمّد خدابنده »هشتمين ايلخان مغول درايران درتبريزبرتخت ايلخاني نشست. او پس ازمرگ برادرش غازان خان به اين مقام دست يافت. وي ابتدا عيسوي مذهب بود اما به ترغيب همسرش به دين مبين اسلام گرويد و مذهب تشيع اختياركرد. ازاين زمان به بعد بواسطه تعلق خاطرش به تشيع لقب خدابنده گرفت. سلطان محمد خدابنده نخستين پادشاهي است كه تشيع را مذهب رسمي ايران قرارداد. ازويژگيهاي اين دوره گسترش تاريخ نگاري درايران است بطوريكه كتب تاريخي معتبري چون« تاريخ جهانگشا درعهد ايلخانان» نوشته شد.
آيت‏اللَّه شيخ علي اكبر برهان، در سال 1324 ق در تهران به دنيا آمد. پس از گذراندن مراحل مقدماتي، جهت تكميل تحصيلات خود، راهي حوزه‏ي علميه‏ي نجف گرديد و از محضر درس حضرات آيات ميرزا محمدعراقي و شيخ مرتضي طالقاني استفاده برد. آيت‏اللَّه برهان بعدها از درس آيت‏اللَّه ميرزا ابوالحسن اصفهاني و سيدابوالقاسم خويى بهره‏مند شد و با اخذ وكالت مطلقه از ميرزاي اصفهاني به تهران باز گشت. اين فقيه جليل در طول اقامت خود در تهران، چندين مدرسه و مسجد تاسيس كرد و به ارشاد مردم همت گماشت. از آثار ماندگار آيت‏اللَّه برهان مي‏توان به حديثُ‏الايام در ادعيه و تفسير سوره‏ي يوسف اشاره كرد. اين مجتهد وارسته سرانجام در 54 سالگي در تهران درگذشت و به ديدار معبود شتافت.
نخستين ارتباط بشر با سياره زهره برقرارشد. عامل اين ارتباط سفينه فضايي مريزدو بود كه از روز 27اوت همان سال به فضا پرتاب شده بود. اين سفينه پس از17روز از فاصله يك ميليون كيلومتري زمين از سياره زهره با زمين ارتباط راديويي برقراركرد.
جورج واشينگتن، اولين رئيس جمهور امريكا در 12 فوريه 1732م در ايالت ويرجينياي امريكا به دنيا آمد. وي علي‏رغم ازدست دادن پدر، مطالعات خود را ادامه داد و از جواني با شكار و جنگ آشنا شد. واشينگتن در جريان جنگ عليه فرانسويان و بوميان كه از سال 1753م آغاز شده بود تلاش فراواني از خود نشان داد و با سياست‏هاي استعمارگرانه بريتانيا مخالفت كرد. هنگامي كه زمزمه انقلاب در راه استقلال ملي برخاست، او بي‏درنگ به همكاري انقلابيون شتافت و در آغاز جنگ، به فرماندهي قشون مستعمره‏نشينان منصوب شد. واشينگتن در طول نبردهاي خود، بارها شكست و پيروزي را تجربه كرد و هزارگونه سختي و مصيبت را با عزم آهنين خود از ميان برد تا اين كه استقلال امريكا را به ارمغان آورد. واشينگتن در سال 1787م به عنوان رئيس انجمن تهيه قانون اساسي خدمت كرد و در سال بعد به عنوان مظهر استقلال و وحدت ملي به اتفاق آرا به رياست جمهوري ايالات متحده امريكا نائل آمد. وقتي واشينگتن رئيس جمهور شد، سيزده ايالت تحت قلمرو وي قرار داشت و در دوران حكومت او، چهار ايالت ديگر از سلطه اروپايى‏ها بيرون آمد و به خاك امريكا ضميمه شد. اگر چه جورج واشينگتن را در امريكا، قهرمان استقلال و پدر ميهن مي‏نامند و قيام استقلال‏طلبان نيز عليه استبداد و ديكتاتوري استعمارگران انگليسي بود، با اين حال شكل‏گيري نظام و روي كار آمدن وي به نوعي ديگر ادامه همان وضعيت در داخل كشور به شمار مي‏رفت. در اين ميان، اگرچه سياه‏پوستان و سرخ‏پوستان كه اكثريت بومي امريكا را تشكيل مي‏دادند در طول سال‏ها توسط اسپانيايى‏ها، فرانسوي‏ها و انگليسي‏ها قتل‏عام مي‏شدند، اين بار توسط سپاهيان سفيدپوست امريكايى و به اتهام مزدوري براي انگلستان در مقاطع گوناگون نابود شدند. جورج واشينگتن حكومت خود را با چهار وزارتخانه خارجه، جنگ، خزانه و دادگستري آغاز كرد كه چهار وزير در رأس آنها بود. او در سياست خارجي، تلاش فراواني كرد تا تيرگي موجود در روابط امريكا و انگلستان را بزدايد. اين تلاش علاوه بر آنكه ناشي از عزم واشينگتن براي جلب حمايت بين‏المللي و گشودن باب روابطي مساوي و مثبت با دربار لندن بود، به علاقه او و دولتمردانش به نظام حكومتي پادشاهي انگلستان نيز، بستگي داشت. واشينگتن حتي پس از استقلال امريكا، طرفدار برقراري نظام سلطنتي به سبك انگليس بود. اين طرز فكر در ميان رهبران نهضت استقلال‏طلبانه امريكا، تقريباً رواج داشت، ليكن ترس از مردم امريكا به عنوان ستون فقرات نهضت ضدانگليسي در كشور مانع برقرار شدن حكومت سلطنتي در ايالات متحده امريكا گرديد. علاقه باطني جورج واشينگتن و سياست‏مداران معاصرش به نظام سلطنتي و نيز برقراري يك حكومت سرمايه‏داري مبتني بر قدرت فئودال‏ها و سرمايه‏داران بزرگ، موجب شد كه زمينه‏هاي برقراري يك رابطه استوار ميان دولت امريكا و دولت‏هاي اروپايى از اولين سال‏هاي استقلال اين كشور به وجود آيد. دقيقاً به همين دليل، جروج واشينگتن و دولتمردانش، از وقوع انقلاب فرانسه و سرنگوني حكومت پادشاهي آن ناراضي بودند. جورج واشينگتن دو دوره در مقام رياست جمهوري امريكا حضور داشت و دو سال پس از پايان دوران رياست جمهوري، در 14 دسامبر 1799م در 67 سالگي درگذشت. به احترام و افتخار جورج واشينگتن، پايتخت امريكا را به نام وي نام‏گذاري كردند.
در چهاردهم دسامبر 1805م انرژي حرارتي زغال سنگ توسط ژُرژ برانْكْلون، آهنگر انگليسي كشف شد. تا پيش از اين تاريخ، از زغال سنگ، تنها به عنوان يكي از مصالح ساختماني استفاده مي‏شد. اما برانْكْلون، كشف كرد كه اين ماده هنگام سوختن، حرارت زيادي توليد مي‏كند و به اين ترتيب منبع عظيمي از انرژي در اختيار بشر قرار گرفت. اولين معدن زغال سنگ كه پس از اين كشف، آغاز به كار كرد، در بندر پيلموت انگليس قرار داشت.
از زماني كه انسان‏ها قطب شمال و جنوب را شناسايى كردند، درصدد فتح آن بودند ولي كسي موفق به اين كار نمي‏شد. تا اين كه در سال 1911م دو هيأت اكتشافي براي هدفي يكسان يعني رسيدن به قطب جنوب عازم اين منطقه يخ‏بندان شدند. يكي روآلْدْ آموندسن، مكتشف نروژي و ديگر رابرت اسكات، ناخداي نيروي دريايى انگليس بود كه در اين رقابت شركت داشتند. اما در نهايت، كاپيتان آموندسن در اين رقابت، پيروز شد و با ورود به سرزمين قطب جنوب در چهاردهم دسامبر 1911م پرچم نروژ را در قطب به اهتزاز در آورد و اسكات، يك ماه بعد در 17 ژانويه به قطب رسيد. اما سفرِ برگشت آن‏ها مصيبت‏بار بود، چرا كه بوران وحشتناك، حركتشان را به تأخير مي‏انداخت. سرانجام گروه اسكات به دليل سرماي طاقت‏فرسا، در مارس 1912م در ميانه راه جان سپردند و اجساد آن‏ها همراه با دفترچه خاطرات روزانه‏شان، هشت ماه بعد به وسيله يك گروه گشتي، به دست آمد.
در 21 نوامبر 1995م، پيمان صلح دِيتون در محلي به همين نام در امريكا با فشار مقامات اين كشور به امضاي رهبران مسلمانان، صرب‏ها و كروات‏هاي بوسني رسيد. در 14 دسامبر 1995م توافق‏نامه صلح بوسني موسوم به پيمان دِيتون در اجلاسي در پاريس مورد تأييد قرار گرفت. تنها دست‏آورد اين پيمان براي مسلمانان، پايان كشتار وحشيانه توسط صرب‏ها بود ولي امتيازات كروات‏ها و صرب‏ها بيشتر بود. بر اساس اين پيمان، دولت مركزي بوسني، متشكل از يك شوراي سه نفره رياست جمهوري از رهبران سه نژاد ساكن در بوسني مي‏باشد. گر چه مسايل بازگشت آوارگان و... هنوز حل نشده است.
آندره ساخاروف، فيزيك‏دان برجسته شوروي و پدر اتم اين كشور در 21 مه سال 1921م در مسكو به دنيا آمد. دوران كودكي او مصادف با يك دوره فقر و قحطي ناشي از دوران نقاهت پس از انقلاب روسيه بود. او تحصيلاتش را در شرايط سخت اقتصادي آغاز كرد و پس از فراغت از تحصيل در رشته استخراج فلزات صنايع دفاعي، در يك كارخانه مهمات‏سازي مشغول به كار شد. ساخاروف به مطالعه تئوري‏هاي فيزيك علاقه بيشتري داشت و تمايلي به بزرگان مكاتب ماركسيسم و كمونيسم نشان نمي‏داد. به همين سبب در كنار كارهاي روزمره خود در رشته فيزيك نيز، تحصيلاتش را ادامه داد و از آكادمي علوم شوروي فارغ‏التحصيل گرديد. پس از بمباران هسته‏اي هيروشيماي ژاپن، از سوي كميته حزب كمونيست شوروي، هيأتي مأمور مطالعه در زمينه ساخت بمب‏هاي هسته‏اي شد كه با ابتكار ساخاروف، در سال 1953م، اولين بمب هيدروژني شوروي، توليد و آزمايش شد. اما پس از آزمايش‏هاي پي در پي اين سلاح خطرناك و آشكار شدن اثرات مخرب آن بر محيط زيست، انتقادات ساخاروف از دولت شوروي افزايش يافت و او را به يك ناراضي سياسي تبديل كرد. اين مخالفت‏ها در اواخر عمر استالين و در تمام طول زمام‏داري خروشچف ادامه داشت كه در نهايت به دليل حمايت وي از خلع سلاح هسته‏اي و مبارزه در راه آزادي و حقوق بشر، جايزه صلح نوبل، در سال 1975م به او تعلق گرفت. ساخاروف در سال 1967م نامه سرگشاده‏اي به لئونيد بِرِژنف، رهبر وقت شوروي نگاشت و در آن نسبت به آمارهاي روزافزون زندانيان سياسي و نقض حقوق بشر در شوروي انتقاد نمود. وي كه بعدها از اختناق، نژادپرستي و استبداد داخلي كشور و مجموعه سياست‏هاي مسكو به طور علني انتقاد مي‏كرد، توسط مقامات حكومتي به شهري واقع در 400 كيلومتري شرق مسكو تبعيد شد و مدت هفت سال در تبعيد ماند. با روي كار آمدن گورباچف و ايجاد فضاي باز سياسي در شوروي، ساخاروف از تبعيد بازگشت و در مسكو به عضويت پارلمان اين كشور درآمد. آندره ساخاروف سرانجام در 14 دسامبر سال 1989م در سن 68 سالگي بر اثر حمله قلبي درگذشت.
با آغاز جنگ جهاني دوم، آلمان به همراه شوروي و ايتاليا به كشورهاي هم‏جوار حمله بردند. در يكي از اين حملات، در 30 نوامبر 1939م شوروي به خاك فنلاند يورش برد و آن را به اشغال خويش درآورد. در نتيجه، در چهاردهم دسامبر همان سال شوروي از جامعه ملل اخراج شد. (ر.ك: 30 نوامبر)